Հայկական տուրիզմի թանգարանի ոչ հաճելի նմուշները

Հայաստանը թանգարան է բաց երկնքի տակ: Այս արտահայտությունը Խորհրդային Հայաստանի տուրիզմի ոլորտի հիմնական կարգախոսն էր: 

Այս մոտեցումը, ցավոք սրտի, դեռ արդիական է: Ցավոք սրտի, քանի որ շատ հարցեր դեռ լուծված չեն, չնայած դրանց հրատապությանն ու կարևորությանը: Ցավոք սրտի, շատ հարցեր դեռ մնացել են բաց երկնքի տակ…

Օրինակ, տուրիստների սպասարկման որակը ռեստորաններում, տեսարժան վայրերում և այլուր: Իսկ ի՞նչ կասեք այդ նույն տեսարժան վայրերի մաքրության վերաբերյալ: Չենք էլ խոսում որոշ տուրստական գործակալությունների ոչ-պրոֆեսիոնալ գործելաոճի մասին: Կատարված սխալները վերլուծելով` մենք կարող ենք բարձրացնել մեր սպասրկման մակարդակը:

Մենք մեզ համարում ենք հյուրընկալ ժողովուրդ: Ո՞վ կարող է ժխտել դա: Ոչ ոք, քանի դեռ այդ հյուրընկալությունը անձնական հարաբերությունների հարթության վրա է:  Այն պահին, երբ այն վերածվում է բիզնեսի, մենք համարյա անտեսում ենք այդ հյուրընկալությունը:

Նովրուզի օրերին Հայաստանը ողողվում է Իրանից ժամանած տուրիստներով: Դա լավ է, թե՞ վատ: Իհարկե լավ է, քանի որ աշխարհի վրա կա մի երկիր ի դեմս Իրանի, որոնց բնակիչների համար Հայաստանը համարվում է իրենց Նոր տարին նշելու վայր: Չեմ էլ խոսում այն գումարների մասին, որ ծախսվում են Հայաստանում: Իսկ նկատել ե՞ք Երևանի որոշ բնակիչների բացասական վերաբերմունքը այդ երևույթին: <<Եկել են լցվել Երևանով մեկ>>, <<Հլա դրանց վիճակը…>> և նմանատիպ արտահայտություններ կլսեք ամենուրեք: Ահա և մեր հյուրընկալությունը:

Մեկ այլ օրինակ, երբ գերմանացի տուրիստների խումբը ժամանում է Հայաստան աշխարհի հնագույն քաղաքակրթություններից մեկին ծանոթանալու համար ու տեսնում փողոցները ծխախոտով  աղտոտող երիտասարդներ, երթևեկության կանոններն աջուձախ խախտող վարորդներ, դժգոհ դեմքերով մատուցողներ և այլն, և այլն: Ու՞ր մնաց մեր հյուրընկալությունը:

Իսկ ինչ ասենք մեծ թվով տուրիստական գործակալությունների մասին, որոնց երևակայությունը սահմանափակվում է Գառնի, Գեղարդով, Նորավանքով և 1-2 այլ տեսարժան վայրերով: Փորձում ենք արագորեն սպառել ծրագիրը, խմբին ուղարկել օդանավակայան և սպասել հաջորդ խմբին: Նորից Գառնի, Գեղարդ… Այ քեզ հյուրասիրություն:

Դե պետական պաշտոնյաներն էլ ժամանակ առ ժամանակ ներկայացնում են տուրիզմի ոլորտի ձեռքբերումներն ու հեռանկարները` համեմելով իրենց ելույթները տարաբնույթ և զարմանալի թվերով: Օրինակ, իմ եղբայրը, ով այլ երկրի քաղաքացի է և տարին 4-5 անգամ այցելում է Հայաստան, մեր երկրի տուրիստների քանակը ավելացնում է այն նույն 4-5-ով (չնայած նա տուրիստ չէ): Բայց դե սա էլ հյուրընկալության մի ձև է. մեկ մարդուն հաշվառել մի քանի անգամ: Դե մենք տուրիստներին 4-5 անգամ ավելի ենք հարգում:

Տպավորություն է ստեղծվում, թե համատարած մրցույթ է, թե ինչպես անել, որ մեկ անգամ Հայաստան այցելած տուրիստը նույնիսկ չմտածի մյուս անգամ ևս այցելելու մասին:

Իսկապես, Հայաստանի թանգարան է բաց երկնքի տակ: Ցավոք սրտի այդ թանգարանի նմուշները միշտ չէ որ գոհացնում են մեզ: Ավելի ճիշտ, Հայաստան այցելող տուրիստներին:http://bsc.am/