October 29, 2016

«Ժողովրդի ձեռքը փող չկա…»

Ինչ հիմնավոր ու անհիմն, օբյեկտիվ և սուբյեկտիվ պատճառներ ասես չեն բերում մեր գործարարները իրենց ձախողումներում մեղավորներ փնտրելիս: Հարկերը շատ են,  իսկ հաճախորդները քիչ: Գաղափար կա, բայց փող չկա: Վարկեր կան, բայց գրավ չկա: Հիրավի, մեր երևակայությանը սահման չկա: 

Ամենատարածվածը, իհարկե, «Ժողովրդի ձեռքը փող չկա» արտահայտությունն է: Կարծես թե անխոցելի հիմնավորում է: Սակայն, ինչպես հասկանաս այն գործարարին, ով զբաղվում է թանկարժեք գրասենյակային կահույքի ներմուծմամբ և վաճառքով ու միաժամանակ ասում է. «Ժողովրդի ձեռքը փող չկա»: Կամ բացում են շքեղ վարսավիրանոց, էլ ավելի շքեղ գներով ու ձախողման դեպքում ասում. «Ժողովրդի ձեռքը փող չկա»:


Այն գործարարներին, ովքեր աշխատում են բացառապես ցածր եկամուտ ունեցող մարդկանց կամ մասսայական շուկաների վրա, դեռ կարելի է հասկանալ: Չնայած ինչպես հասկանաս այն վայ-գործարարին, ով բացում է իր հացի փուռը (ի լրումն հարևանությամբ արդեն վաղուց գործող մի քանի փռերի) ու մի քանի օր հետո սկսում կարապի երգը. «Ժողովրդի ձեռքը փող չկա»: Չէ',  հնարավոր չէ' հասկանալ:

Կարելի էր չէ՞  այն նույն ժողովրդին հարցել. «Եղբա'յր, դու փող ունե՞ս»: Չէ', մենք պետք է որոշենք, որ ունի, ու սկսենք մեր բիզնեսը:  Ինչպե՞ս թե, հարևանիս հացը գնելու փող ունի, իսկ իմը` ոչ: Սա մոռանալով` հետո պատճառաբանում ենք. «Ժողովրդի ձեռքը փող չկա»:

Իսկ ո՞վ է մեղավոր մեր ձախողումներում: Իհարկե մենք: Առանց իմանալու, թե ում համար է ապրանքը նախատեսված, սկսում ենք արտադրել (չնայած արտադրության մասին արդեն վաղուց մոռացել ենք):  Որոշում ենք ներմուծել ապրանքներ ու հաստատ համոզված ենք, որ հաջողությամբ վաճառվելու է: Բացում ենք ռեստորան ու վստահ ենք, որ հաճախորդները հերթ են կանգնելու: Էլ չեմ ասում հացի փռի մասին: Մինչև արտադրելը, չենք էլ կասկածում, որ մեր լավաշը ամենալավն է: 

Այո', մենք համոզված ենք, վստահ ենք, չենք կասկածում… Իսկ ինչու՞: Քանի որ մենք կայացնում ենք միայն էմոցիոնալ որոշումներ: Էմոցիոնալ ժողովուրդ ենք ու մեր էմոցիաները տարածում ենք նաև բիզնեսի վրա, որը նաև նյութական կողմ ունի: Այսինքն, ինչքան էլ ասենք, հաստատենք, պնդենք, ապացուցենք, որ ժողովրդի ձեռքը փող չկա, միևնույն է Հայաստանում յուրաքանչյուր Աստծո օր գնվում և վաճառվում է միլիարդավոր դրամների ապրանքներ ու ծառայություններ: Ընդ որում, ոչ միայն օլիգարխների կողմից, այլ նաև այդ նույն ժողովրդի:


No comments :

Post a Comment